Artistieke ontwikkeling

Ik teken en schilder van jongs af aan. In die zin kun je mij autodidact noemen. Van verschillende kunstenaars in zowel Nederland als Frankrijk heb ik les en begeleiding gehad, onder andere van Ton Kraanen en Loek Lafeber in Frankrijk en van Carmi Butteling in Nederland.
Bij beeldend kunstenaar Elli Slegten werk ik al vanaf eind jaren tachtig in haar open atelier. Zij geeft mij vaak net die adviezen die ik nodig heb. In de loop der jaren heb ik veel bij haar geleerd en heeft zij mij in mijn ontwikkeling gestimuleerd.

Landschap en gevels

Sinds de zomer van 1985 heb ik bijna elk jaar vakantieweken besteed om in Zuid-Frankrijk te schilderen en te fotograferen. De streek waar ik al die jaren steeds naar terugkeerde was het gebied op de grens van de Vaucluse en de Lubéron. Ik liet me er graag inspireren door de sfeer en het licht van het bijzondere landschap, een beschermd natuurgebied.
Ik werd aangesproken door de oude okerkleurige gevels met hun diepliggende ramen en half geloken luiken. Ik kijk omhoog naar de zich vooroverbuigende dakranden. De zon schuift zijn schaduwen voor zich uit, terwijl de krekels hun koorzang aanheffen. De huizen bieden een onuitputtelijke bron van variatie in vormen. Ik zet mijn ezel op tussen lavendelgeur en zonneschijn en voel mij weer mens in Frankrijk. (Citaat uit: Lijn 1, oktober 2009)


Het materiaal dat ik in deze weken verzamelde, werkte ik thuis in mijn atelier verder uit. Voor de schilderijen die ik in mijn atelier maakte, gebruikte ik bij voorkeur acrylverf op doek. Als ik buiten ter plekke schilderde, werkte ik meestal met acrylverf of pastelkrijt op papier. De schilderijen die in die tijd zijn ontstaan laten zien dat ik op zoek ben naar de werking van licht en donker. In die schilderijen begaf ik mij op het grensvlak van binnen en buiten. Er is net niet te zien wat er zich achter die muren, luiken of ramen bevindt, maar je voelt wel dat daar iets te vinden moet zijn.

Mensen

In 2008 was ik klaar met de gevels. Mijn schilderijen waren te stil, er kwamen nauwelijks mensen op voor. Vanaf dat moment begonnen er op allerlei manieren personages in mijn werk te komen. Die personages hadden iets met elkaar te maken en verhielden zich op de een of andere manier tot elkaar. In de schilderijen die daarna zijn ontstaan probeer ik emoties en vraagtekens op te roepen en de fantasie van de toeschouwer te prikkelen.

Gevels, schaduwen en water

Vanaf de nazomer van 2015 ben ik opnieuw gegrepen door de werking van licht en schaduw op Zuid Franse gevels. Vanaf die tijd zijn gevels weer mijn inspiratiebron. Het spel van de schaduwen van de platanen die in eindeloze variaties hun patronen over het oppervlak van de gevels leggen blijft mij boeien. Na de Lubéron is het nu de streek de Var, ook een departement van de Provence, waar de oude straatjes mij tal van onderwerpen bieden.
Ik heb ook ontdekt hoe mooi een wateroppervlak is dat in beweging is en zijn omgeving spiegelt. Mijn gevels schommelen dan versnipperd in de golfjes en hebben mij al tot een aantal schilderijen geïnspireerd, die ik ‘waterspiegelingen’ noem.

Beeldhouwen

Vanaf 2008 ben ik gaan beeldhouwen. Ik heb aan verschillende workshops deelgenomen bij o.a. Peggy Eras in Hilversum, African Art Promotion in Renkum en bij Christien Sielcken in Pietrasanta, in Toscane.
Het materiaal is hard en ruw, dat maakt het werken in steen heel anders dan het schilderen. Door steen weg te hakken en te raspen ontstaat er een nieuwe vorm en een nieuwe buitenkant. Het weghalen van steen is een onomkeerbaar proces. Wat weg is kan niet meer terug.
Elke ruwe steen is weer anders en tijdens het hakken kunnen er verrassende kleuren en patronen in het steen tevoorschijn komen. Zo biedt elke steen een nieuwe uitdaging en geen beeld wordt hetzelfde. In de afwerking zijn er verschillende mogelijkheden, van spiegelglad polijsten tot de ruwheid van de steen behouden. Wanneer de beide manieren van afwerken in één beeld samenkomen geeft het contrast tussen het ruwe en het aaibare een extra dimensie en betekenis.
Mijn beelden hebben vaak de vrouwelijke torso als onderwerp. Ik probeer spanning in een houding te suggereren, door een verdraaiing. Graag werk ik met serpentijn om zijn verrassende kleurschakeringen.
In mijn tuin heb ik een eigen beeldhouwwerkplaats ingericht waar ik droog en ongestoord kan werken. Inmiddels heb ik ook al enkele malen op verschillende plaatsen in Nederland met mijn beelden geëxposeerd.
In Doornenburg volgde ik een korte cursus waarin ik twee bronzen beeldjes heb gemaakt.

     

Exposeren

Naast het maken van mijn schilderijen vind ik het ook belangrijk om ze te laten zien. Om van toeschouwers te horen hoe ze mijn werk ervaren, wat het bij hen oproept en wat ze er van vinden. Als er bij een expositie een gesprek ontstaat over een of meer van mijn schilderijen kan dat mij ook nieuwe inzichten geven of inspireren.


Voor een overzicht van alle exposities die ik in de loop der jaren heb gehouden verwijs ik graag naar het betreffende hoofdstuk op deze site.